Yeni yeni gözlemler yapıyorum iş bulmak için. Her seferinde bir yaşıma daha giriyorum ne yazık ki. Şirket yöneticisi veya bölge müdürlerinin artık yeni istekleri yeni cümle girişleri var sanki hepsi bir ağız yapmışlar gibi. Sanırım bunu ben fark etmemişimdir hepimiz fark etmişizdir. İşten çok nasihat verende Türkiye %60 olmuştur sanırım. Evrimin fark boyutlarını görmeye başladım iş hayatında. Eskiden insanlara sorsanız paranız mı? canınız mı? diye parayı seçerdi şimdi buna başka bir şey daha ekleme zamanı gelmiş bence ''paramı birde benden iş isteme'' canım al olmuş.
Oldu ki biri size iş görüşmesi ayarlayacağım dedi ilk önce onun şartlarını kabul etmeniz gerekiyor.
- Benim gönderdiğimi demek yok.
- Beni temsil ettiğini unutma.
- Konuşmalarına dikkat et.
- İşten çıkmayacaksın.
- Karakter olarak çok iyi insan ama nasıl çalışır bilmem derim olur da seni işe alacak olana.
- Ne maaş verirlerse kabul edeceksin ( Asgari ücretli gösterip diğer kalan parayı elden verse bile )
- Ne iş verirse yapacaksın.
- Artık bazı şirketler bakkal usulüne dönmüş yapacak bir şey yok.
Diye başlar madde madde yapman gerekeni veya yapmaman gerekeni. Maalesef durum bu kadar vahim durumda.
Artık anladım ki bizim ülkemizde işsizsen 2. sınıf vatandaşsın herkesin sana bakış acısı nasıl değişir işsiz kalınca anlıyor insan...
Saygısızlığımla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder